Het heeft iets magisch, die fonkelende sneeuw buiten. Het witte wel wat is ontstaan. Ongeacht hoe oud ik ben, sneeuw geeft me altijd weer even het gevoel van kind zijn.
Samen met sneeuw gaan helaas wel kou en lopen op onstabiele ondergrond. Dat is absoluut een slechte combinatie voor dit EDS lijf. Ik heb al meer pijn doot dr kou en dan niet recht lopen daarbij opgeteld is garantie voor nog meer last. Maar toch word ik blij van de sneeuw. Ik wil dan ook zeker het knisperen onder mijn voeten horen als ik loop, de sneeuw onder mijn lijf voelen als ik een sneeuwengel maak en het plezier ervaren als ik als een kind het bergje af slee. Ik wil het voelen, ervaren, opsnuiven en er 100% van genieten.
Het was zo'n heerlijke middag samen met een vriendin. Sleeën op een zelf gemaakte slee en een sneeuwpop in zomerse sferen maken. Ik voelde weer even kind. Ook kon ik even alles vergeten, zowel dr corona ellende als kun eigen fysieke status. Gek wat sneeuw dus met een mens kan doen. Maar jeetje wat was het fijn!
Het is daarom ok dat ik daarna (bijna verplicht) op de bank kruip om bij te komen. Ik pak een lekker warm kruikje bij me en de koekjes die ik wilde bakken moeten gewoon een dagje wachten. Ik kan immers echt niet alles op één dag. Soms denk ik dat wel, maar de straf daarna is me echt te groot. Dus geen verse koekjes vandaag.
Wat we vandaag wel maakte zijn fijne herinneringen. Dit soort middagen zijn daarom goud en alle keuzes waard!
Geniet en maak herinneringen 💜☃️
Reactie plaatsen
Reacties