Het Verschil

Soms maakt het een groot verschil wie je tegen komt, zeker in de medische wereld. Als patiënt ben je, hoe graag ik het ook anders zou zien, vaak afhankelijk van wie je tegen komt. Wil een arts wel of niet naar je luisteren, wil hij vervolgens wel of niet met je mee bewegen. Het zijn zomaar twee kleine voorbeelden.
Vorige week maakte één dame een groot verschil voor mij.

Vanuit de pijnpoli ben ik gestart met TENS therapie tegen de pijn in mijn rug en benen. Waar ik eerst wat sceptisch was moet ik nu toegeven dat het me echt helpt om minder pijnstillers te nemen. De pijnverpleegkundige begeleidde de proefperiode van 4 weken waarin ik het TENS apparaat uittestte. We hadden telefonisch contact, ik kreeg informatie en na de proefperiode kwam ik bij haar terug om te beslissen of ik er mee door wil gaan of niet.  

De verpleegkundige en ik hadden vanaf het begin geen bijzondere klik. Niet dat het een negatief contact was, maar zij deed wat ze moest doen en ik kwam waar ik voor kwam. Na de proefperiode kwam ik bij haar terug om te besluiten dat ik door wilde gaan met de TENS therapie. Zij maakte alles in orde om mij over te dragen naar een leverancier zodat ik mijn ‘eigen’ TENS apparaatje zou krijgen, in bruikleen weliswaar. En slechts 5 minuten later stond ik dan ook weer buiten met een koffer met alle benodigdheden.

Het apparaatje wat ik gebruikte was een (voor deze normen) redelijk groot en zwaar apparaatje, maar ik wist niet beter. Ik had enkel en alleen uitleg gekregen over dit model. Ergens tussen neus en lippen door is er ooit weleens benoemd dat er ook een apparaatje met een app zou bestaan, maar verder werd daar geen aandacht aan besteed. Ik moest het de komende 5 jaar met dit model gaan doen, het contract van de leveranciers zou spoedig worden opgestuurd.

En dan blijkt maar weer dat een uitspraak van mijn broer altijd weer klopt.
Hij zegt me altijd; 'Nicky, het is niet wie je bent, maar wie je kent'. En ik weet inmiddels dat hij daar heel vaak gelijk in heeft. Zo ook vorige week.

Via instragram zag ik ineens meer mensen een bericht plaatsen over TENS apparaten, allemaal verschillende. En ook iemand die net als ik worstelde met de grootte van het apparaat. En ineens poste zij een bericht met een nieuw modern apparaatje, diegene met de app! Ineens werd ik weer wakker geschud, want dat was degene die de verpleegkundige terloops benoemd had.
Uit nieuwsgierigheid stuurde ik de lotgenoot een berichtje aan raakte we aan de ‘praat’. Ze was zeer tevreden en kon het me zeker aanraden. Ik werd steeds enthousiaster en wist dat ik vooral even geen contracten met andere leveranciers moest tekenen, voordat ik 5 jaar vast zit aan iets wat ik dus niet wil. 

Zodra het kon nam ik contact op met de pijnpoli om dit te bespreken. Ik kreeg een andere verpleegkundige aan de telefoon. En gek genoeg had ik direct een andere en betere klik met deze dame. Ik weet niet of het haar typisch brabantse accent was of het feit dat ze me echt zag ipv als de zoveelste patiënt, of misschien allebei. Ze begreep helemaal waarom ik over wilde stappen en nodigde me uit voor een nieuwe afspraak. Dus zo ging ik vorige week opnieuw naar de pijnpoli om een nieuw, kleiner, moderner en fijner TENS apparaatje op te halen.

Deze verpleegkundige was verbaasd over het feit dat ik dit apparaatje niet direct bij start van de behandeling had gekregen, het was immers juist een model wat voor jonge mensen is bedoeld. Opnieuw was ze verbaasd toen ze er achter kwam dat ik niet de meest ideale electroden had meegekregen. Oftewel, ze had wat te bespreken zei ze.
Ik werd helemaal door het nieuwe apparaat heen gepraat, kreeg tips en een nieuwe afspraak om het over 2 weken te evalueren.

En wat ben ik blij. Blij dat ik via instragram in contact kom met lotgenoten en we elkaar dus tips kunnen geven die het leven net wat makkelijker kunnen maken. En blij dat ik een nieuwe verpleegkundige trof die me een behandeling op maat kon én wilde bieden.
Zo zie je maar dat je wederom afhankelijk bent van wie je tegenkomt. Het heeft voor mij een wereld van verschil gemaakt. En ik heb er een veel fijner gevoel aan over gehouden.

Ik vraag me altijd weer af of het voor hulpverleners duidelijk is wat een situatie als deze voor een patiënt voor verschil kan maken. Ik blijf me er over verbazen dat ik het nog steeds bijzonder vind om mensen te treffen die mij als persoon zien ipv als patiëntennummer. Het zou mijn inziens andersom moeten zijn. Ik zou me er niet meer over willen verbazen, maar helaas is dit nog steeds de werkelijkheid.

Ik blijf hopen dat het op een dag andersom mag zijn!