Gevaccineerd

Vorige week was daar het moment, ik mocht mijn vaccinatie tegen covid gaan halen. De week ervoor sprong ik al een gat in de lucht toen het nieuws naar buiten kwam dat de zogenaamde griepprikkers eindelijk aan de beurt waren.

Het was een moment waar ik lang op heb gewacht! Eindelijk die prik!
Het afgelopen jaar voelde als lopen op eierschalen. De zelf isolatie die ik vorig voorjaar vrijwillig startte was niet voor niets. Ik heb dan wel geen aandoening waardoor mijn immuunsysteem ernstig verzwakt is, maar door alle tegenslagen afgelopen jaar was mijn lijf zo verzwakt dat een covid infectie er niet bij zou kunnen. Na verloop van tijd sterkte ik wat aan, waardoor ik ook weer iets meer naar buiten kon, maar mijn wereldje bleef klein. Ik bleef me nog steeds wel continu bewust van alle gevaren. Continu op mn hoede. En ik niet alleen, mijn omgeving net zo goed.

Sommige vriendinnen heb ik al een jaar niet kunnen zien, mijn familie al een jaar niet vastgehouden, nieuwe huizen van vrienden kon ik niet bezoeken, kraamvisites gingen via zoom, en ga zo maar door. Dat is een leven ver van nornaal, en juist naar dat nornaal wil ik weer toe kunnen
Dus toen ik hoorde dat ik eindelijk een oproep zou krijgen, was ik als een kind zo blij. Ik denk dat ik zelfs een klein traantje (van blijdschap) weg pinkte.
Na overleg met mijn huisarts maakte ik dan ook meteen een afspraak, niet nog langer wachten dan nodig. En daarom kon ik afgelopen donderdag al terecht.

Het voelde bijna alsof ik jarig was, zo blij was ik en zo keek ik er naar uit. Het was eindelijk vandaag! Van enthousiasme vergat ik de accu van mijn rolstoel en moest mijn vader verplicht als begeleider mee. En dat was nog niet eens zo gek, want ik moest vanwege mijn medische verleden wat langer nablijven.
Het was een gek moment, ineens was dat moment waar ik al zo lang naar uit keek eindelijk hier.

Van de prik voelde ik niets, behalve dat het goed voelde. Ik heb een weloverwogen keuze gemaakt om me te laten vaccineren. Ik heb vertrouwen in het vaccin.
En dan begint het wachten. Eerst op de locatie zelf. Omdat ik in het verleden een allergische reactie op medicijnen heb gehad moest ik een half uur nablijven. Gelukkig kreeg ik nergens last van. En dan begint het wachten thuis. Krijg ik bijwerkingen? In welke mate? Ga ik überhaupt iets merken? Werkt het dan wel?
Ik kreeg uiteindelijk een pijnlijke plek op mn arm (waar ze geprikt hadden) en wat lichte klachten. Ik kreeg wat spierpijn en verhoging en voelde me niet helemaal fit de eerste dag, maar daarna trok het allemaal bij.

Prik 1 zit erin. En als ik de medici mag geloven geeft deze prik me vanaf volgende week al genoeg bescherming om niet ernstig ziek meer te worden. En dát is een veilig gevoel. Niet meer het gevoel dat het gevaar overal op de loer ligt, maar het gevoel om overal oplettend te zijn. Die antenne kan een stukkie terug en hoeft niet meer op de allergrootste waak stand te staan.
Natuurlijk moet, en ga, ik me gewoon nog aan de maatregelen houden, maar ik kan weer iets meer achterover leunen. En dat is fijn!

Over 4 weken mag ik de 2e prik halen. En hoe ik dan reageer zie ik dan wel weer. Alles voor het goede doel!

De toekomstige knuffels worden u mede mogelijk gemaakt door pfizer 😉