Operaties & feestdagen

Mijn laatste echte blog is alweer even geleden, en dat is niet zonder reden. Kort na het heerlijke weekendje weg ontstonden er wederom problemen met mijn port-a-cath. Het leek op hetzelfde probleem zo'n kleine 2 maanden daarvoor, hij zat weer verstopt. En alsof de timing soms niet slechter kan, ging mijn vaatchirurg precies op dat moment een weekje op vakantie. 

Ik moest dus meteen al een week wachten tot hij terug was. Gelukkig kon hij me direct op zijn eerste dag na zijn vakantie opereren en kon hij het probleem verhelpen. De port-cath was weer doorgankelijk, maar toch kozen we ervoor nog een week te wachten met het aanprikken zodat de wond goed kon helen. Helaas gebeurde waar we eigenlijk altijd toch een beetje bang voor zijn, ik kreeg deze keer ondanks alle goede zorgen toch een nabloeding. Daarom werd ik in 1 week tijd twee keer geopereerd, en dat hakte erin. Ik kreeg 2 keer narcose, 2 keer alle medicatie om mijn stolling op peil te houden en zat uiteindelijk 3 weken zonder TPV. Je kunt je waarschijnlijk voorstellen dat dit een grote klap was voor mijn lijf, wat eigenlijk nog herstellende was van de operatie een kleine 2 maanden geleden. 

Na bijna 4 weken kon ik gelukkig het ziekenhuis verlaten, maar ik was zwak en had direct weer een pittig herstel in het vooruitzicht. De eerste week thuis viel me dan ook behoorlijk zwaar, ik ben simpelweg niet goed in niks doen. Toch had ik geen andere keuze, mijn lijf kwam direct in protest zodra ik wel iets wilde ondernemen. Bij het minste of geringste kreeg ik behoorlijke hoofdpijn, werd ik misselijk en was ik niet moe maar uitgeput. De planten water geven valt momenteel onder topsport! Gelukkig voel ik me nu, na een week thuis te zijn, weer een klein beetje opknappen en is de uitputting plaats aan het maken voor zware vermoeidheid,

Kerstmis

Amper een week thuis staan nu de feestdagen voor de deur. En als ik eerlijk ben heb ik daar een heel dubbel gevoel over. Als je het mij vraagt komt kerstmis dit jaar simpelweg een week, misschien wel twee, te vroeg. Ik ben normaal gesproken iemand die onwijs geniet van de kerstmuziek, de lichtjes, het samen zijn, eigenlijk alles wat kerstmis tot kerstmis maakt. Maar nu zie ik er een klein beetje tegenop als ik eerlijk ben. Mijn energie is nog zo laag dat ik eigenlijk nog een week op de bank wil liggen en er niet af wil komen. Gelukkig kan ik dat met de kerstdagen alsnog voor een deel gewoon doen. 

Ik ga de kerstdagen daarmee wel relaxt in, gelukkig. Ik ben uitgenodigd bij mijn lieve broer en zijn gezin en breng één van de dagen lekker thuis door, samen met mijn ouders. Ik hoef dus zelf helemaal niets te organiseren, niet om boodschappen en hoef alleen maar aanwezig te zijn en te genieten én mag zelfs de kerstkleding laten voor wat het is. Eigenlijk hoef ik dus helemaal niet!

Zo simpel als het klinkt is het alleen niet helemaal. Het samen zijn, de prikkels vooral, kost ook energie. En het is dus aan mij om zo goed mogelijk om te gaan met de energie en vooral eerlijk te zijn over deze energie. Ik weet dat ik mezelf bij niemand anders voor hoef te doen, ik hoef mezelf vooral niet beter voor te doen. Stiekem vind ik dat moeilijk, juist met deze dagen. Omdat er zo massaal wordt toegeleefd naar de kerstdagen heeft het iets bijzonders. Het maakt dat ikzelf dus ook eigenlijk van alles wil genieten en vooral niets wil missen, ik heb al zoveel gemist. Toch ligt exact daar de sleutel naar mijn succes. 

Grenzen bewaken

Er is één doel wat ik deze dagen voor ogen wil houden; het belangrijkste is dat ik erbij kan zijn!
Om dat doel te behalen zal ik mijn grenzen heel goed moeten bewaken en afspraken met mezelf moeten maken. Ik ga dit jaar, meer dan ooit, proberen los te laten dat alles moet gaan zoals ik onder goede omstandigheden zou willen. En ik ga gebruik maken van alles wat me wordt aangeboden om het zo makkelijk mogelijk te maken. 

Het voorbereiden op deze dagen is bij thuiskomst uit het ziekenhuis al begonnen. Ik heb afgelopen weken niets gedaan behalve in bed of op de bank gelegen zodat ik zoveel mogelijk aan kan sterken en mijn lijf zoveel mogelijk op kan laten laden.. Het wordt dit jaar geen kerst in kerstkleding, maar in lekker makkelijk zittende kleding waarin ik heerlijk op de bank kan kruipen. Kleding maakt geen gezelligheid, het kost alleen maar energie om mezelf helemaal op te tutten. Daarnaast maak ik gebruik van het aanbod om te blijven logeren. Op die manier kan ik weer energie besparen met op en neer reizen en kan ik die energie stoppen in genieten van het samen zijn.

Ik ga ook proberen deze keer niet zo eigenwijs te zijn om hele dagen 'aan' te staan, nee ik ga tussendoor mijn rustmomenten nemen en mezelf terug trekken. De grootste uitdaging voor mezelf is om hier dan ook geen oordeel over te hebben, behalve mezelf een welverdiend schouderklopje te geven als ik deze momenten pak. 
Ik kreeg de tip om in deze dagen activiteiten te kiezen waarbij we wel samen kunnen zijn, maar die mij geen energie kosten. Denk bijvoorbeeld aan samen een film kijken. En hoe gek het ook mag klinken, het opende mijn ogen. Waarom zou je op 1e kerstdag niet gewoon samen met mijn ouders een film mogen kijken? Ik vind het een top tip!

En het belangrijkste deze dagen zal zijn dat ik mijn (on)mogelijkheden uit mag spreken als me gevraagd wordt wat wel of niet haalbaar is. Ik zal daarin zelf moeten accepteren waar mijn grenzen liggen en niet invullen voor anderen. Ik houd mijn doel voor ogen, samen zijn!