EveryBODY is perfect, een rubriek in het weekblad Vriendin. Een tijdje gelegden zag ik daar een oproep voor, ze zochten mensen die ondanks dat hun imperfecte lijf toch trots waren op hun lijf. Ik voelde me aangesproken en reageerde. En tot mijn grote verbazing werd ik uitgekozen.
Interview
Voor het interview werd ik gebeld. Er waren wat standaard vragen die ik moest beantwoorden, maar ik voelde ook de ruimte om mijn verhaal recht vanuit mijn hart te vertellen. En dat maakt het makkelijker te begrijpen, want het is nogal wat om te vetellen hoe en waarom mijn lijf in de afgelopen 6 jaar zo veranderd is. Zeker voor iemand die mijn situatie niet kent. Ik vind het dan ook wel even spannend of alles echt over komt zoals ik het bedoel, want doordat de situatie voor mij zo 'normaal' is vergeet ik misschien wel iets essentieels te vertellen... Of komt het medisch inhoudelijk goed op papier, ik zou het namelijk vervelend vinden als er feitelijkheden niet kloppen.
Maar mijn angsten waren onterecht. Het was namelijk een super fijn gesprek, ondanks dat we elkaar niet kende en het telefonisch was voelde ik de afstand niet. Al snel na het interview ontving ik de definitieve versie op papier en ik was positief verbaasd hoe goed ze het in een beknopt verhaal had weer kunnen geven. Het stond er zoals ik het verteld en bedoeld had en bovenal zoals ik ben. Dus dik tevreden!
Fotoshoot
Bij dit artikel hoorde ook een officiële fotoshoot. Ik kreeg op woensdag een berichtje of ik die zaterdag naar Amsterdam kon komen én of ik er om 9.00u kon zijn ... Dat was voor mij even schakelen, want Amsterdam ligt niet naast de deur en het tijdstip is voor mij op zijn zachts gezegd een uitdaging. Schuiven naar een andere tijd was gezien de strakke planning niet mogelijk, maar ik wilde het voor geen goud missen. Dus besloot ik samen met mijn vader die zaterdag in alle vroegte naar Amsterdam te gaan.
We hebben een super leuke ochtend gehad. Ik werd ontvangen door 3 onwijs lieve mensen. Ik kreeg een kopje thee en ondertussen werd me uitgelegd hoe het zou verlopen. Daarna mocht ik gaan zitten bij Wilma, zij is visagist en zou mij mooi gaan maken. En dat heeft ze gedaan! Toen ik eenmaal in de spiegel keek kon ik amper geloven dat ik dat was! Ondertussen probeerde ik beknopt mijn verhaal te vertellen, zij wisten namelijk alleen voor welke rubriek ik kwam maar niet wat mijn verhaal daarbij was. Ik hoorde een aantal keer een stilte vallen waarin zij moesten verwerken wat ik zojuist verteld had, soms pinkte ze een traantje weg als ik met mijn optimisme vertelde hoe ik me door sommige periode heen heb geslagen. Ik vind dat soms een beetje ongemakkelijk, omdat ik niemand wil choqueren, maar ze drukte me op het hard dat ze op een positieve manier ontroerd waren. Ze vonden me een mooi en krachtig mens, dus dat compliment stopte ik (iet wat ongemakkelijk) in mijn broekzak.
Vervolgens mocht ik me omkleden en zette Robert me fantastisch mooi op de foto! Het was even onwennig, want ik heb nog nooit geposeerd voor een professionele camera. Maar al snel was ik op mijn gemak en dat was terug te zien in de foto's. Ik kreeg er zelfs plezier in!
Er werden een hoop foto's gemaakt, terwijl ik al wist dat er maar 1 (hoog uit 2) geplaatst kan worden. Als het goed ik kan ik deze foto's binnenkort van de fotograaf kopen, want ook op de niet gepubliceerde foto's ben ik onwijs trots!
In de winkel
Onverwachts kreeg ik eind maart een berichtje van de journaliste; Nicky ik heb mooi nieuws, volgende week dinsdag wordt jouw artikel gepubliceerd in het blad van die week. En je staat er uber knap op, ik ben plaatsvervangend trots op je!
En toen werd ik wel heel nieuwsgierig. Ik wist namelijk niet welke foto er gebruikt zou gaan worden en hoe het geheel er uit zou zien.
Dinsdag ochtend had ik er even niet bij nagedacht dat het DE dag was dat het blad in de winkel zou liggen, maar mijn vader was het niet vergeten en stond al vroeg bij mij aan de deur. Mét de Vriendin. Eenmaal aangekomen bij mijn artikel, mét pagina grote foto, voelde ik alleen maar trots! Wow, ik sta er super stoer op! En wat een gaaf artikel staat erbij!
Een week lang heb ik het gepromoot en liep ik trots elke boekenwinkel in die ik tegen kwam. Eén keer kon ik het niet laten en heb ik het tijdschrift precies open gezet op mijn artikel en ben ik weg gelopen. Hopelijk hebben veel mensen het gezien.
Ik voel me bevoorrecht dat ik mijn verhaal mocht doen en ben super trots op het resultaat. Hopelijk mag het anderen ook inspireren om op deze liefdevolle manier naar je lijf te kijken, ook al is het niet perfect. Je lijf maakt niet wie je bent, dat doet je ziel. Je lijf kan je wel behoorlijk in de weg zitten, maar als je er anders naar kunt kijken dan leer je het te omarmen.
Reactie plaatsen
Reacties